Pitch & Hold

Saw them first on 10days off where they gave a very nice set for (unfortunately) very few people. But since last summer Ghent based Pitch & Hold are definitely on a roll. Williams (Pokerflat, Get Physical - check out his Piccadily Circuits and Pinball) picked up their 'Pars Pro Toto' on their myspace and gave them a place in the roster of his new label Triangle Music.

First they did a massive 21st century rave remix for Williams own 'The Shivering'; which was celebrated with a nice party in The End in London and in a couple of weeks 'Pars Pro Toto' will have a release. Tiga, John Digweed, Laurent Garnier, Alex Kid and Poker Flat's Jeff Benett are spinning it already, so you know you can expect a minimal-progressive-neotrance (lovetrance?) bomb! More on these guys soon..

Download the mix here, tracklist here

Buy Love Triangle Releases here

File Under Brilliant: Jeff Samuel - Step (Trapez)

Jeff Samuel stood always for decent minimal-quality, but since 'Bork' (also on Trapez) he moved into more melodic territories which gave his releases just that little more. The third Trapez-album (after Oliver Hacke and the mindblowing debut of Alex Under) is again a killer. Am absolutely addicted to the openingtrack 'Those Were The Days' and closingtrack 'I think they are trying to say something'.

'Those Were The Days' is is the best techno-record of the year: Carl Craig meets Vitalic meets Jesse Somfay.

'I think they are trying to say something' is a James Holden-esque trip with UR-strings and a focus on the dancefloor. This is the track where they end a saturday-night/morning in Panorama in Berlin I suppose. Brilliant.

Ricardo Villalobos - Fizheuer Zieheuer

Hier moest ik toch iets over lossen.
Ik ben altijd meer een Luciano-liefhebber geweest dan een Villalobos-fan, zowel qua dj-sets als qua 12-inches, met dien verstande dat ik de écht goede Villalobos platen (Dexter, Easy Lee, Sieso) meteen buitenaards goed vond. En dan is er dit. Met Fizheuer Zieheuer springt Villalobos nog hoger – going boldly where no man has gone before.

De vraag die me nu al twee weken bezighoudt is waarom ik dit – en met mij blijkbaar vele anderen als ik wat rondsurf –zo’n fascinerende, allesoverrompelende totaalervaring vind. An sich is er weinig nieuws onder de zon. Ricardo haalt al zijn alom gekende trucs uit de kast (herhaling, faders, spanningsboog etc..) en toch beklijft iedere seconde van Fizheuer Zieheuer, waar bijvoorbeeld What’s wrong with my friends op Perlon dat totaal niet heeft.

Zijn het de trompetten? Dat alleen kan niet de enige verklaring zijn, maar toch is er iets vreemd aan de hand: het moment dat de trompetten invallen (ta-ta-taaaa) is bijna een fysiek genot. De rest van Fizheuer Zieheuer lijkt alleen een uitgesteld wachten, een uitgesteld verlangen te zijn naar het schallen der trompetten.

Verder is er geen enkele sfeer op Fizheuer Zieheuer te plakken: geen melancholie, geen blijdschap, geen opluchting, geen extase. Het is het grote Niets. De belofte van The Prodigy (I’ll take your brain to another dimension) wordt definitief waargemaakt. Fizheuer Zieheuer is ruimte; misschien is het het geluid van een post-industrieel hiernamaals.

Een ding is zeker: Fizheuer Zieheuer is de meest intrigerende en verslavende plaat van 2006.