Na al de compleet overdreven hoera-geluiden in de Belgische pers na de festivaloptredens van Arsenal, dan toch eindelijk iemand die de band in perspectief ziet:
`Wat een aanfluiting, die brullende John Roan: "C'mon! Chu Chu Chu!" Wat een vermoeiende corporate Shell-feestenmuziek; nergens is het eigenzinnig of spannend, het is een kwak meelsaus op een zielloze funkmoot. Je kan nog zoveel exotische stijlen in een pan gooien, het blijft smaken naar Vlaams braadvet. En niet uit het frituur van Eddy Wally, dat zou het nog komisch maken. CONCLUSIEIn je i-Pod doen als je naar een sollicitatiegesprek voor sportschoolmedewerker gaat. En boeken als je een partyboat hebt afgehuurd voor een knalfuif. En alleen omdat Snap en Robert Palmer niet meer leverbaar zijn.`
Helaas is het einde van Arsenal nog niet in zicht: nu zal de band ook opgevoerd zorden in - het overigens uitstekende - Six Feet Under.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
flutmuziek vind ik het. altijd al gevonden trouwens. de mensen zijn gewoon niks gewoon. zet liever blue brazil van blue note op, daar heb je tenminste iets aan. arse and all, zullen ze bedoelen.
Een reactie posten