Hier moest ik toch iets over lossen.Ik ben altijd meer een Luciano-liefhebber geweest dan een Villalobos-fan, zowel qua dj-sets als qua 12-inches, met dien verstande dat ik de écht goede Villalobos platen (Dexter, Easy Lee, Sieso) meteen buitenaards goed vond. En dan is er dit. Met Fizheuer Zieheuer springt Villalobos nog hoger – going boldly where no man has gone before.
De vraag die me nu al twee weken bezighoudt is waarom ik dit – en met mij blijkbaar vele anderen als ik wat rondsurf –zo’n fascinerende, allesoverrompelende totaalervaring vind. An sich is er weinig nieuws onder de zon. Ricardo haalt al zijn alom gekende trucs uit de kast (herhaling, faders, spanningsboog etc..) en toch beklijft iedere seconde van Fizheuer Zieheuer, waar bijvoorbeeld What’s wrong with my friends op Perlon dat totaal niet heeft.
Zijn het de trompetten? Dat alleen kan niet de enige verklaring zijn, maar toch is er iets vreemd aan de hand: het moment dat de trompetten invallen (ta-ta-taaaa) is bijna een fysiek genot. De rest van Fizheuer Zieheuer lijkt alleen een uitgesteld wachten, een uitgesteld verlangen te zijn naar het schallen der trompetten.
Verder is er geen enkele sfeer op Fizheuer Zieheuer te plakken: geen melancholie, geen blijdschap, geen opluchting, geen extase. Het is het grote Niets. De belofte van The Prodigy (I’ll take your brain to another dimension) wordt definitief waargemaakt. Fizheuer Zieheuer is ruimte; misschien is het het geluid van een post-industrieel hiernamaals.
Een ding is zeker: Fizheuer Zieheuer is de meest intrigerende en verslavende plaat van 2006.
5 opmerkingen:
Hij staat momenteel op de luisterpaal van 3voor12 en ik moet zeggen dat het inderdaad een geweldig album is! Hij bevalt me stukken beter dan Salvador. Genieten inderdaad!
Geef mij toch maar de Villalobos van Alcachofa.
Topplaat ! en persoonlijk plak ik er toch een sfeer aan vast: hypnose...
het is helemaal geen album! dat is het juist! gewoonweg de plaat van het jaar, zonder enige concurrentie. andere muzikanten hebben dit jaar aangemodderd. villalobos heeft vernieuwd, de blik op oneindig gezet en wij kunnen meekijken. en dat deze plaat geen sfeer zou hebben is gewoon bullshit.
V, ik zeg dat er "geen enkele sfeer op Fizheuer Zieheuer te plakken is"; de cliché-kwalificaties van hypnose, melancholie etc (hoewel allemaal waar) vatten de plaat niet. Het gaat verder dan dat. Dàt is net de sfeer van Fizheuer Zieheuer.
Een reactie posten