1.The only nu rave you ever need: Gus Gus - ForeverAm raving every single day on this one. Energy! It's all about 'Need in me' and 'Forever'. And oh, it beats the last album ;).
2.The return of Kompakt: Gui Boratto - ChromophobiaA true 'album'. Not that many 'Arquipelagio' a-like highlights on this album (although 'The Blessing' is one of the best minimal-songs of the last two months), but just overall niceness. The last songs on the album prove why Styrofoam is right when he says that Kompakt-kids in Europe are the equivalent of indie-nerds in the States. Besides Gui Boratto, Kompakt distributed the very warm Superpitcher-pastiche of Pantha Du Prince (emotech to the fullest) and released the rather dissappointing debut of Hug. (Apart from the phenomenal 'Tiny Stars' that is...)
3.Following the path you created yourself: Pole - Steingarten (~scape) and Mikkel Metal - Brone and WaithPole is the album of the month in the Wire. Just like Mikkel Metal he doesn't really reinvent himself on his latest offering. You know what you can expect from both of them, and both albums are still lovely to drown in. (Now I'm thinking of it: Triple R's Selection 5 is also a typical example of this phenomenon.)
4.Because of/despite the birds? Dominik Eulberg - Heimische GefildeFirst I was amused and then annoyed by Eulberg's spokenword intermezzo's, but if you skip them you have again a solid Eulberg album. OK, the best tracks he released as singles last year ('Gasthof...', 'Harzer Roller') but 'Die Alpenstrandlaufer...' makes you forget about that immediately. Hasn't reached the level of the classic 'Flora and Founa' yet, but maybe that's only a matter of time. Eulberg songs need some time to sink in...
5.Adventures of Bpitch: Damero - Happy in Grey/Paul Kalkbrenner - Der SenatDamero tries to do an 'Orchestra of Bubbles' imitation and comes away with it. In the meantime Paul Kalkbrenner rips up the third Bpitch sampler completely with 'Der Senat',amazing hypnotic neotrance (yes, I plead guilty)! Other good tracks on the yearly Bpitch-collection are made by Fairmont, new kid on the block Larsson and Ellen Allien & Apparat. Ellen Allien is gonna do the next Fabric by the way; looking forward to that.
Honourable mention:-
- Air - Pocket Symphony (best Air since Moon Safari, just a bit better than the Virgin suicides, way better then 10000HZ)
- The Soulsavers - It's Not How Far You Fall, It's The Way You Land: one of my favourite downtempo acts teams up with Mark Lanegan.
- Alex Gopher - Alex Gopher: suprise of the month! French house pioneer returns with a downtempo late night bar disc.
No Thanks
- Klaxons, Bloc Party, LCD Soundsystem, Tracey Thorn, MSTRKFT, Joakim
13 opmerkingen:
Ik snap de collectieve liefde voor die Boratto niet...zoooo saai.
en natuurlijk: Heimische Gefilde >>>> Flora und Fauna. Pocket Symphony is een aanfluiting.
Dat was wel te verwachten van iemand die 'Blind Behaviour' van Luciano ook niet kan trekken ;).
Heimische Gefilde wordt nu pas geduldig geconsumeerd; intrigerende plaat..
Pocket Symphony is écht niet zo slecht.
Wat vind je van 'Der Senat'?
Huh, 'Der Senat'? Van wie is dat?
Oh ik zie het Kalkie! Nog niet gehoord, maar ik ga ervan uit dat ie goed is. ;)
No Thanks
- Klaxons, Bloc Party, LCD Soundsystem, Tracey Thorn, MSTRKFT, Joakim
we gaan het nog eens worden ,denk ik :-)
Op die obscure mars-stuff na denk ik dat we redelijk op dezelfde lijn zitten hoor V. :).
die boratto is idd doodsaai. en dat van alex gopher is een grapje zeker? die is van 1998. of begrijp ik iets verkeerd hier? joakim rocks.
Oh verwarring! Ik pas het even aan. Gopher heeft een nieuw titelloos album uit, maar zat waarschijnlijk tijdens het bloggen naar het debuut te luisteren.
Verder versta ik niet wat het probleem is met Boratto. Te saai?? Kan je evengoed van Eulberg zeggen. Waarom is die laatste dan bijvoorbeeld niet saai?
Eulberg heeft een bepaalde diepte. Heel vreemd, maar zelfs een kale boem-boem heeft een aura bij hem. Boratto is gewoon gortdroge laptop-minimal, het ademt niet. Sorry. :)
Voor Joakim moet je zijn Resident Advisor mix zoeken. Fan-tas-tisch.
Ik vind Boratto even warm als Eulberg hoor, maar goed. Ik zal het dilemma eens voorleggen aan de man; ik spreek hem volgende week. (Ben benieuwd naar zijn boswachter-avonturen :).)
Gui Boratto is een gewoonweg steengoed. Wie de sound van Booka Shade kan diggen, haalt hier ook z'n gram. D'r zijn mindere momenten, maar tracks als Scene 1, Mr. Decay, Gate 7, The Blessing en Xilo zijn echt onmisbaar voor wie houdt van vloeibare bassen plus weidse en epische arrangementen. Ik ben fan.
ik zal nog eens naar die boratto luisteren, maar al een aantal keren opgezet tijdens het werk, en vervolgens na vier tracks weer af, want "jezus wat een saaie meuk is dit? oh ja, gui boratto." dat is me bij eulberg nog niet gebeurt, zelfs niet bij de intermezzo's.
gebeurd! gebeurd! gebeurd bedoel ik!
Een reactie posten