Kanye West

Ik was nogal tevreden over zijn eerste album. Als je een hymne als ‘Jesus Walks’ kan maken, heb je heel wat in je mars – ook al zijn zijn raps niet om over naar huis te schrijven.

Kanye’s producties bleven in 2005 ook hoog niveau halen: Be van Common – en dan vooral ‘Corners’ en ‘Testify’ – en ‘Dreams’ op het album van The Game lieten dat nog maar eens zien. En dan kwam Late Registration. Dezelfde euvels zijn helaas gebleven: teveel skits, en Kanye kan nog steeds niet rappen. Maar wat hoor je dan? ‘Touch the Sky’ met die o zo makkelijke en evidente sample (hoewel sample? dit is gewoon `Move on Up` van Curtis Mayfield, maar dan trager). Bah. Verder? De platte drek van Jon Brion (wil je wit klinken Kanye?), een would-be Ray Charles, ongeïnspireerde la-la-la-la refreintjes (wat is dit? de familie von trapp?) en conspiracy-gewauwel (aids een uitvinding van de Amerikaanse regering? ach kom). Go back to college Kanye.

Twee uitzonderingen: ‘My Way Home’ – niet toevallig met Common (zei de Common-groupie) en – vooral – de single, ‘Diamonds from Sierra Leone’. Sinds de Propellerheads is een Shirley Bassey sample niet meer zo effectief gebruikt is. Hetzelfde geldt voor de Gil Scott Heron sample in My Way Home.

Trouwens, in de bespreking van Late Registration in Humo vond (mk) dat The College Dropout wel erg beïnvloed was door Wu-Tang Clan. Que?