Toegegeven, ik ben een Asterix-fan. In 1976 kwam de enige Asterix-tekenfilm uit die niet gebaseerd was op een bestaand verhaal: ‘Les Douze Travaux d’Asterix’. In het Nederlands ietwat ongelukkig vertaald als ‘Asterix en de Helden’.Als geen enkele Romeinse soldaat meer durft te vechten tegen de onoverwinnelijke Galliërs en zelfs de senatoren in Rome denken dat de Galliërs onoverwinnelijke goden zijn, besluit Caesar op te treden. Hij sluit een overeenkomst met het dorpshoofd: als Asterix en Obelix twaalf onmogelijke opdrachten kunnen volbrengen, dan zal Rome buigen voor de Galliërs en erkennen dat ze Goden zijn.
Asterix en Obelix gaan dus Hercules achterna en komen in de meest bizarre situaties terecht. Op IDMB omschreef iemand het niet voor niets als ‘Asterix en Obelix op LSD'. De helden moeten bijvoorbeeld de hypnose van Iris overleven, of moeten een rivier oversteken waarbij in het midden een tuin van Eden ligt vol verleidelijke nimfen. Er zijn scenes die verwijzen naar het eerste ping-pong computerspel, sneren naar de Franse bureaucratie (de gekmakende scène waar ‘ontvangstbewijs A-38’ moet behaald worden), maar de meest bevreemdende scene is de voorlaatste proef. Daarin moeten Asterix en Obelix de nacht doorbrengen op een veld waar de geesten van de overleden Romeinse soldaten ronddwalen.
Hier komt Jackson & His Computer Band kijken. Met name zijn geweldige 'Arpeggio' (om de een of andere reden weigert dit blog om een directe link via yousendit te plaatsen - zeer vreemd. Dan maar op deze onorthodoxe manier: http://s53.yousendit.com/d.aspx?id=276VZBEC0VJBG2ZBW3V8ML56JS - kostte me 35 minuten om up te loaden via deze kutverbinding.)
Anyway, voor Kindamuzik sprak ik volgende gevleugelde woorden:
" ‘Arpeggio’ is een dodenmars; de synthese van het beste uit de Franse dance. Daft Punk-subtiliteit met Vitalic-kracht. Een climax zonder weerga en zonder twijfel de beste song uit de Warp-catalogus van dit jaar."
Kindamuzik-eindredacteur en - full-time pain in the ass voor alle schrijvers daar - V. vroeg zich af wat die 'dodenmars' daar kwam doen in het stuk. Wel, het antwoord ligt bij Asterix.
‘Arpeggio’ is dé soundtrack bij de scene waar Asterix en Obelix liggen te slapen. Net zoals het bevreemdende elektronica-gepingel van Jackson komen de Romeinse geesten langzaam aan de oppervlakte kijken. Obelix is de eerste die vertwijfeld wakker wordt (sec. 26) en opstaat. Hij is geïrriteerd (crescendo tot sec. 50), wil komaf maken met de geesten van de Romeinen, maar de geesten zijn ongrijpbaar. Obelix vecht, maar voor het eerst in zijn bestaan is hij machteloos, want zijn vuistslagen hebben geen impact. Hij is snel uitgeput (vanaf minuut 2) , maar probeert dan met alle kracht nog eens in te hakken op de geesten (vanaf 2.42). Obelix kan de dodenmars echter niet stoppen en moet afdruipen.
‘Arpeggio’ is net zo onoverwinnelijk. Het is een schaduwgevecht tussen de dj en de luisteraar, waarbij de dj het altijd haalt. Wie kan blijven stilstaan bij deze mokerslag?
3 opmerkingen:
Twee minuten voor ik hier arriveerde luisterde ik naar "Arpeggio"! Geweldig. Eind deze maand ga ik voor het eerst dj spelen (op een klein prive feestje), ik heb geen idee of mensen hierop zullen dansen. Ben wel geneigd om 'm te draaien :-)
Daar ben je dan ook voor aangeworven :p
Vandaag voor het eerst beluisterd. Geen tegenvaller zeg dat album.
Een reactie posten