Minimal is voor mij eerder dan bewegingsmuziek de ultieme achtergrond bij het schrijven van papers of het doen van research. Zeker op momenten van nachtwerk als deze. De constante beat in de koptelefoon leidt alle geluiden van dit toch wel rumoerige studentenhuis af en geeft tegelijkertijd gezelschap. De beat stuwt me ook voort, houdt me alert. En bij een geniaal moment in de muziek is er die broodnodige minuut van ontspanning, repeat, achteroverleunen, en dan weer verder gaan. Dé ultieme plaat voor dit soort werk is Flora & Fauna van Dominik Eulberg, gevolgd door de DE9-trilogie, het hele oeuvre van Paul Kalkbrenner, de 2e helft van Ellen Allien's 'Stadtkind' (luister op dit eigenste moment naar misschien wel het beste nummer van die plaat - 'Wolken Sehen') en dan platen van Booka Shade, Ferenc en Maetrik.
En hop, weer aan het werk! Dekselse Serviërs in Kosovo! Wat een zooi is me dat daar toch zeg.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten