Belachelijk goed

Booka Shade - Movements (Get Physical, uit op 21 april).
Nu al verslaafd aan `Darko`. Dezelfde week komt ook Ellen Alliens en Apparat`s meer dan lekkere `Orchestra of Bubbles` uit. De goudmijn blijft voortduren...

Booka Shade en Chelonis R. Jones staan in april trouwens op Petrol. Ellen Allien is in Nederland op 6 april in Paradiso en op 7 april in Tivoli.

Telex: The Return

Telex is back! Daft Punk, Jeff Mills en Moby worden als volgelingen aangeduid van deze Belgische electronica-pioniers, maar ook Carl Craig heeft bijvoorbeeld al meerdere malen zijn lof
uitgesproken voor het baanbrekende werk van Marc Moulin en consoorten in het begin van de eighties.
Afgelopen weekend brachten de oude rotten voor het eerst in eenentwintig jaar een nieuwe full-cd uit (How do you dance?). De officiële releaseparty ging door in Dirty Dancing, en degenen die erbij waren zeiden dat het goed was.

Voor de Nederlanders onder ons: Telex was de legendarische surrealistische avant-garde inzending van België naar het Eurovisiesongfestival in 1980. Zoals ik al eerder vertelde op Gutterbreakz:

`In 1980 Telex's manager asked them to enter for the Eurovision Song Contest. They did so, and somehow managed to get sent to the finals. Their song "Eurovision" was a cheerful bleepy song with deliberately banal lyrics about the contest itself.
The audience clearly wasn't sure how to react to this self-referential joke, and after the band stopped playing there was a stunned silence. One of the members of Telex stepped forward and took a photograph of the bewildered audience.
Finally, some polite but uncertain applause broke out, amidst sounds of muttering. When the vote-counting began, the verdict was so clear that when Greece actually awarded Belgium three points, the announcer thought she had misheard and tried to award the points to The Netherlands.
All of this was clearly bad news for the band's English record label, Virgin Records, who were trying to pass them off as part of the New Romantic movement. The self-mockery of tracks like "We Are All Getting Old" didn't help either`.

En nu zenden we een Idooltje of Kate Ryan naar het Songfestival. Tssss.. The times they are a changing indeed.

Maar goed, eigenlijk wou ik vooral de aandacht trekken op de eerste remixen die het daglicht aanschouwden – aangezien ik het album zelf nog niet gehoord heb. (Check wel de hilarische video voor eerste single `On the Road Again` hier.)

Onder het motto ‘Belgen mixen Belgen’ mixen The Subs (aka de vermaledijde Starski & Tonic) ‘How do you dance’ en versnijdt Jo ‘Technotronic’ Bogaert ‘On the road Again’ met niet onverdienstelijk resultaat. Maar het zijn toch Marco Passarani en – vooral! - Playgroup die de show stelen met hun remixen van laatstgenoemde single.

De eighties-revival blijft in elektro-land nog wel even voortduren. Plaatjes als deze verzachten echter de pijn.

Door de mazen van het net (II): Manhattan

De plaat van de week in Circus Beckman is de voorlaatste release van het Boxer-label: de Einmusik-remix van ‘Manhattan’ van het mij onbekende The Shock.

De laatste Boxer-releases vond ik iets minder sterk; die compilatiecd bijvoorbeeld bevatte toch iets teveel van dezelfde vlakke minimal om goed te zijn (uitzondering: de Michael Mayer remix van ‘Adriano’). Alleen ‘Ding Dong’ van Goldfish und Der Dulz was een knaller vorig jaar op Boxer; voor de rest waren de meest interessante dingen op zusterlabel Kickboxer te vinden.

Maar Einmusik levert hier fantastisch werk, met een trage negenminutensleper die op magistrale wijze met een analoge LCD Soundsystem-basklank speelt en daar laag na laag echo’s en kosmische Holden-synths tegenaan smijt. Einmusik maakt het geluid van de woestijnwind die zou klinken nadat Manhattan van de kaart geveegd zou zijn door Katrina II. Fascinerende plaat.

Kiki

Had het er vorige maand al over hoe deze mixcd vastgeroest zit in mijn ipod. Sommigen spreken terecht van de enige opvolger van Michael Mayers `Immer` mix (ik kijk richting Sporenburg) - en de sublieme tracklist rechtvaardigt die classificatie ook.
Voor Kindamuzik probeerde ik ook uitgebreid uit te leggen waarom deze cd net zo goed is (lees het hier) en vervolgens begon de email-inbox langzaam vol te lopen. De reacties waren vooral van de strekking `Bedankt om dit onder de aandacht te brengen - ik ben nu al fan` etc. Gelukkig zijn er ook anderen ;).

Lezers, meng u vooral in de discussie.


---------------------------------------------------------------------------------------------
Hai theo,

Bedankt voor de reactie! Over die `ijkpunten` heb je misschien gelijk - maar ik wou gewoon deze mixplaten onderscheiden van de doorsnee mixplaat zoals er iedere week tientallen van verschijnen. Suggereer eens een ander term? En ik durf trouwens sterk te betwijfelen of op de `kleinere` dansvloeren verder gegaan wordt dan de vernoemde mixcd`s.

Pak `neotrance` trouwens niet op dat ontbreken van een plichtmatig hoogtepunt: ik gebruik het gewoon als gemeenschappelijke deler van wat je bij juno of phonique aangeduidt ziet onder de meest rare benamingen, die gaan van `psychedelic mnml trance` tot `minimal/tech house`.

Verder zie ik de link met de newbeat totaal niet (ben ik er te jong voor?) en heb je al eerder eens die theorie over trance/vervreemding proberen uit te leggen - maar daar ben ik het dus niet mee eens. Maar probeer me vooral van het tegendeel te overtuigen.

Groetjes,

Mathias

PS: Wat vond je trouwens van Boogybytes zelf?

Op 17-2-06 heeft theo ploeg <theo@cut-up.com> het volgende geschreven:

> hoi mathias,

> > leuk stuk op KindaMuzik. maar echt een ijkpunt zijn ze natuurlijk niet. meer
> een medium dat mondjesmaat iets naar boven brengt dat op de kleinere
> dansvloeren allang speelt. sterker nog: daar is de evolutie al weer veel
> verder.

> > je schrijft overigens over neo-trance dat het afwijkt van trance omdat het
> een plichtmatig hoogtepunt ontbeert: welnu dat is precies zoals je alle
> hedendaagse trance - zoals die van tiesto kunt omschrijven. niet echt
> bruikbare definiering dus.

> > daarbij is het linken aan trance een zwaktebod omdat de muziek veel eerder
> teruggrijpt naar nog vroeger: de tijd van newbeat, wellicht van de
> eurodisco. het gaat daarbij niet alleen om trance maar vooral om
> vervreemding. klinkt als een klein verschil, is het echter totaal niet.

> > groet,
> > theo

Updates...

... zullen niet al te frequent gebeuren de komende drie maanden. Het offline leven is net iets te overrompelend tegenwoordig.

Een nieuwe aanslag

Na de teleurstellende soundtrack van Danny the Boy, herpakt 3D zich volledig met `Live with me` - een Massive Attack grand cru, die het beste van Blue Lines en Protection aan de ene kant, en Mezzanine en 100th Window aan de andere, met zich vermengt.

Massive Attack is een sleutelgroep in mijn `muzikale ontwikkeling` geweest. Meer nog: Massive Attack was op verschillende momenten op een vreemde manier de soundtrack bij cruciale momenten in mijn (liefdes)leven. Ik vraag me af of ik net daardoor Blue Lines en Protection zo goed vond, en 100th Window een jaar niet kon aanhoren. En nu doen ze het dus weer. Met Terry Callier die half-croonend `I`ve been thinking of you baby` zingt, net op het moment als B. hetzelfde typt. Vreemd.

Check de mooie video hier.
De `Collected` Best of met onder andere alle videoclips van de groep komt uit op 27 maart.