maandag, november 07, 2005

Ondertussen in Frankrijk

Redactioneel commentaar Libération van 5 november:

,,Ze willen reageren op de 'beledigingen' van Sarkozy, maar ze steken de auto van hun buren en de school van hun zus in brand. Ze willen af van de vooroordelen van de politie, maar door hun gedrag versterken ze die vooroordelen nog. Het is de logica van de uitsluiting: wie ertegen revolteert, sluit zichzelf nog meer uit. Het is bijzonder tragisch.''

Verder:
"Een groep jongeren reed zondagavond in Straatsburg een gestolen auto een huis binnen, waarop zij de auto in brand staken. Op de vraag wanneer het geweld zou stoppen antwoordde de 17-jarige bestuurder van de auto: ,,Wij gaan door totdat Sarkozy is afgetreden." (...)

Ondertussen is de eerste dode gevallen, een onschuldige zestigjarige die per ongeluk op de verkeerde plek was.

Uit De Standaard:

"De Egyptenaar Ramadan heeft er allemaal geen boodschap aan. Hij staat met verbijstering in de ogen te kijken naar de plaats waar hij enkele uren tevoren zijn twee vrachtwagens had geparkeerd in Bondy. Al twintig jaar heeft hij een vaste routine op marktdagen. Hij komt aan rond 5 uur , gaat een koffietje drinken met zijn metgezel, inspecteert daarna zijn vaste standplaats om te zien of ze proper genoeg is om zijn fruit en groenten uit te stallen.
Daarna begint hij zijn vrachtwagens uit te laden. Zo zou hij het ook donderdagmorgen doen, maar toen hij terugwandelde naar zijn vrachtwagens, stonden die allebei in lichterlaaie.
Een van de twee kon hij nog blussen, de andere was niet meer te redden. Van de duizenden euro's aan fruit zijn alleen nog wat verkoolde mandarijnen over. Hij probeert zich rustig te houden, maar hij trilt van woede. En dan, na even nadenken, barst hij toch los: ,,Luiaards zijn het. Allemaal. Ze doen zelfs geen moeite om werk te vinden. Neen, dan leven ze liever van een uitkering, die ik betaal.''

Taxichauffeur Azedine denkt er net zo over. Hij is geboren in Algerije, maar woont al 25 jaar in Frankrijk. ,,En ik ben dus Fransman'', zegt hij trots. ,,Een Fransman die hard werkt. Maar die dan wel moet toekijken als jongens uit zijn buurt de auto van zijn vrouw in de fik steken. Zomaar, omdat ze daar zin in hebben. Opvoeding, daar mankeert het die gasten aan. Die hebben geen respect meer. Nergens voor. Ze kennen god noch gebod.''

(...)

Geen opmerkingen: