Deze verzamelaar van het Cocoon-label (Cocoon Compilation E) is dit jaar onder alle blog- en andere muziekradars ontsnapt zo lijkt het wel. Discogs zegt dat de plaat uitgekomen is op 13 juni van dit jaar, een periode dat ik tot over mijn oren opgesloten zat in de thesiscocon waarin ik gedurende weken niets nieuws hoorde. Verklaart veel.Vandaag stootte ik echter op zoek naar de nieuwe Cocoon mixcd (Sound of the Sixth Season – meer daarover later) op deze plaat. En wat een lekkere (ongemixte) verzamelaar is me dit zeg! De tracklist is een perfecte staalkaart van wat je tegenwoordig op een kwalitatief hoogstaande en brede technoavond te horen krijgt. Minimal, elektro, acid, techno en natuurlijk – niemand kan het weerstaan – gaan we ook de neotrance tour op.
01 Hell - Jack My Body (6:33)
02 Phonique - Getting Closer (6:29)
03 Wighnomy Brothers & Robag Wruhme - Stekkreflekks Ohne Chill (5:14)
04 Sven Väth vs Anthony Rother - Magie (8:22)
05 Dexter - Acid Lullaby (5:59)
06 Hugg & Pepp - Partymakers (5:05)
07 Pascal F.E.O.S. - Ausklang (6:55)
08 Özgür Can - Eternal (7:19)
09 Sten - Hitchhiker (6:10)
10 Dominik Eulberg - Potzblitz & Donnerwetter (7:03)
11 James Holden - The Wheel (7:14)
12 Gabriel Ananda - Glitter (6:43)
Een van de weinige doelen van dit blog is een semi-canonisering (copyright @ Theo) van het neotrance-genre na te laten, dus ik blijf daar maar over doorzeuren. Vier songs komen in aanmerking voor de canon: ‘Eternal’ van Özgür Can, Holdens van zijn Balance mixcd bekende ‘The Wheel’ en Eulbergs ‘Potzblitz & Donnerwetter. (Hebben die laatste twee eigenlijk een mindere, laat staan een slechte track uitgebracht in 2005?). Vooral uw aandacht echter voor de samenwerking tussen twee oude rotten. Sven Väth en Anthony Rother hebben met ‘Magie’ een wijds uitgesponnen negenminutentrack gemaakt die de vette synths en de typische brommende Datapunk-bassen van Anthony Rother koppelt aan Sven Väths gevoel voor Ibiza-melodieën. Ook de oudjes weten dus hoe ze mee moeten gaan met hun tijd, zonder hun eigen typische geluid te verwaarlozen. Hulde!
6 opmerkingen:
ik denk dat je een beetje overdrijft met je canonisering. ik denk persoonlijk dat het allemaal nogal snel vergeten zal zijn, net als vet geluid en neo-postpunk. hoeveel muziek die ik vroeger absoluut geniaal vond denk je dat ik nu nog beluister? weinig hoor.
overigens is het om van een genre (als het al een genre waard is) te spreken nog veel te vroeg. we zijn amper een jaar, anderhalf jaar bezig. minimal is een genre, omdat het (1) al zeker tien jaar meegaat en (2) wel degelijk geëvolueerd is, mee met zijn tijd is gegaan.
canonisering? spreken we elkaar over vijf jaar nog eens? dan weten we meer.
getekend: het haar in uw boter ;-)
Natuurlijk zal het allemaal snel vergeten zijn; de vraag is zelfs of het een apart genre is/zal blijven. Het is gewoon een heel tijdelijke (persoonlijke)momentopname waar ik mijn tijd mee verdoe ;). Zo weet ik tenminste over vijf jaar wat ik precies fantastisch vond.
ja wel zo handig die blogs. weet ik tenminste wat ik goed vond op 12 april 2005 :-)
Minimal vind ik ook geen genre. Eigenlijk vind ik ook dat techno niet bestaat.
Het is allemaal house en dan kan je een beetje gezellig babbelen over sub-subgenres maar dat is eigenlijk meer het omschrijven van bepaalde accentverschuivingen en/of trends.
Voila, en da's precies wat ik doe ;).
Ik ken trouwens nog zo iemand, maar dan in het hardere gitaren sector. Die vindt alles van hardcore tot death-metal 'punk'.
Interessant artikel laatst in Pitchfork waar Tyree bijvoorbeeld zegt dat 'No Ufo's' voor Chicago gasten een house-plaat was. En dat Techno! The New Dance Sound of Detroit eigenlijk eerst The Best of Detroit House zou gaan heten totdat Atkins daar een stokje voor stak.
Sowieso begon men pas in 1994 opeens heel gewichtig over house en techno te praten als verschillende entiteiten. Heel irritant.
Een reactie posten