Ik was al zwaar verknocht aan Brandstof en Vloeistof, maar als full-album kan niets van Opgezwolle tot nu toe tippen aan Eigen Wereld. Wat een modder-moddervette plaat is dit zeg. En begin dan niet over ‘Nederlandse’ hiphop, want dit album kan met gemak naast iedere grote UK- of US-release staan. Als de Jeugd van Tegenwoordig de waanzin van Kool Keith vertegenwoordigt, dan zijn de jongens van Opgezwolle de Ultramagnetic MC’s.
Wat zeg ik? Opgezwolle is futuristischer en meer sci-fi dan Aesop Rock, zonder zo arty-farty te klinken. (Check ‘Elektrostress’, waarin Rico als een protesterende robot sputtert en spartelt als Dr. Doom). Opgezwolle komt recht van de straat, maar exploiteert dat feit niet als pose. Opgezwolle doet daarentegen wat goede mc’s doen: observeren en rapporteren. En het belangrijkste is: ik geloof ze. Het trio uit Opgezwolle zijn wereldverbetaars zonder prekerig te worden – waardoor ze meer doen voor het buzzword ‘normbesef’ van de gemiddelde jongere dan tien campagnes van Rita Verdonk tesamen.
De flow van Sticks en Rico zijn onberispelijk, vooral Sticks spuwt echt naar de luisteraar (Persoonlijk oorgasme is de werkelijke sublieme kadans van Sticks in ‘Made in NL’ van 1.43 tot 1.54.). Maar dé held van Opgezwolle is producer Delic, die ik nog hoger inschat dan Kubus. Het woord ‘pompen’ is voor Delic uitgevonden: zijn beats lijken louter en alleen uit zompige Zwolse polderklei te bestaan (check ‘Gerrit’). Op de cd-presentatie deden de ultrazware bassen van opener ‘Hoedenplank’ mijn neusvleugels trillen; geen seconde stond mijn hoofd stil. Check verder die miniem gesamplede RZA-a-like-strijkers in ‘Ut is wat het is’, check de manier waarop die beats invallen in ‘Ukkie’, de semi-triphop van ‘Made in NL’, de Planet Mu noise van ‘Tunnelvisie’, die melancholische basecho’s in ‘Park’…
Aan Opgezwolle klopt werkt alles. Dit is een klassieker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten